Begint met oogcontact met Pip… mag ik mee vandaag? Elke dag is anders, dus afhankelijk van de planning, waarbij goede zorg voor Pip hoog in het vaandel staat, kan Pip mee op pad.
Mijn lichaamshouding lijkt al voldoende te zijn voor Pip om te weten hoe haar dag eruit zal gaan zien.
Op een gewone werkdag springt Pip achter in de auto en neemt de tijd om, eenmaal gearriveerd, een ieder uitgebreid te begroeten. Dit maakt me weer bewust van het belang van vertragen… rustig binnenkomen, contact maken.
Na het verversen van de waterbak, een momentje voor mezelf en misschien samen met startende collega’s bij het koffieapparaat. Een goed moment om bewust te kiezen voor zorgen voor de inwendige mens.
Op dagen van een volle planning lijkt goede zelfzorg er wel eens bij in te schieten. Wat een cliché, maar hoe belangrijk blijft een van de eerste regels die we als hulpverlener ooit leerden: ‘om goed voor een ander te kunnen zorgen is het van belang om eerst goed voor jezelf te zorgen’.
En niet alleen voor hulpverleners, zeker ook voor ouders, zo essentieel. Hoeveel ouders cijferen zich weg, zetten zichzelf in de wachtkamer…
Pip loopt er kwispelend vandoor om naar de wachtkamer te gaan, de eerste afspraak is gearriveerd.
Groetjes,
Manon
